United States
Από τη διάχυση της στην Ευρώπη ξεκινώντας από τον δέκατο έβδομο αιώνα, ο καφές έχει γίνει μέρος της καθημερινής ζωής, τόσο πολύ ώστε να είναι συχνά αθανατοποιημένη και στα έργα διάσημων καλλιτεχνών.
Από τον προ-αμφισβητισμό του Edouard Manet στον αμερικανικό ρεαλισμό του Edward Hopper, ο καφές έχει κατακτήσει το χώρο του στις εικονιστικές τέχνες, λέγοντας σε ERAS, έθιμα και διαθέσεις.
Για να μην αναφέρουμε εκείνους που σήμερα χρησιμοποιούν αυτό το ποτό για να ζωγραφίσουν, δημιουργώντας αριστουργήματα με άρωμα καφέ!
Αφού σας είπε για το Καφές στον κινηματογράφο γεννήθηκε στην Καφές στη μουσική, Σήμερα θα σας οδηγήσουμε να ανακαλύψετε το Καφές στην τέχνη Μέσω του i Κύριοι πίνακες που τον βλέπουν πρωταγωνιστή, τόσο ως ποτό όσο και ως τόπος συνάντησης και συσσωμάτωσης.
Καφές στην τέχνη: Από την πρώτη εμφάνιση τον δέκατο έβδομο αιώνα έως τους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες
Ξέρετε ποια είναι η παλαιότερη αναπαράσταση ενός φλιτζάνι καφέ;
Φαίνεται να είναι η νεκρή φύση ζωγραφισμένη από τον ισπανό καλλιτέχνη Francisco de Zurbarán το 1633 και δικαιούχος Κέδρος, Καλάθι πορτοκάλια και φλιτζάνι με ροζ.
Στην πραγματικότητα, στην εικόνα, ένα ειλικρινές κύπελλο μπορεί σαφώς να διακριθεί δίπλα στο κεντρικό καλάθι φρούτων: Σύμφωνα με τους ιστορικούς της τέχνης, αυτή θα ήταν ακριβώς η πρώτη εμφάνιση καφέ στις εικονιστικές τέχνες.
Εάν κατά τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα ο καφές καταναλώθηκε κυρίως από τις υψηλότερες κοινωνικές τάξεις, κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα το ποτό είδε μεγαλύτερη διάχυση, αρχίζοντας να εμφανίζεται πιο συχνά και στα εικονογραφικά έργα εμπνευσμένα από την καθημερινή ζωή της αστικής τάξης.
Το βρίσκουμε, για παράδειγμα, στο Πρωινό στο Atelier (Μίσος, 1868) με τη μορφή ενός λευκού κυπέλλου που εμφανίζεται στο τραπέζι, ενώ η σερβιτόρα πλησιάζει με καφετιέρα.
Και είναι επίσης παρόν στο Το τέλος του πρωινού, που έγινε το 1879 από Pierre-Auguste Renoir, ένας από τους μεγαλύτερους εκθέτες του γαλλικού ιμπρεσιονισμού: η εικόνα εκφράζει το γαλήνιο κλίμα ενός μετά το υπαίθριο μεσημεριανό γεύμα, με τα φλιτζάνια καφέ ακόμα στο τραπέζι, μεταδίδοντας τον αυθορμητισμό που είναι χαρακτηριστική των σύγχρονων φωτογραφιών.
Καφές τη νύχτα που έπαιξε ο Vincent Van Gogh
Εάν ο πίνακας Chez le père lathuille (Μίσος, 1879) πέφτει σε εμάς στη ρομαντική ατμόσφαιρα ενός ζευγαριού που προτίθεται να συνομιλήσει σε ένα τραπέζι εστιατορίων, ενώ ο σερβιτόρος παρατηρεί τη σκηνή από μακριά με καφετιέρα στο χέρι του, Vincent Van Gogh Μας μεταφέρει μέσα στους πίνακές του γεμάτα γοητεία και ατμόσφαιρα.
Στη βεράντα του καφέ το βράδυ, που χτίστηκε το 1888, ο ζωγράφος απεικονίζει ένα μέρος που εξακολουθεί να υπάρχει στο Τοποθετήστε το Forum στο Arles, στην Προβηγκία.
Είναι ο καφές που προορίζεται ως τόπος συνάντησης που είναι ο πρωταγωνιστής αυτού του διάσημου έργου του Ολλανδού ζωγράφου: χρυσός και φωτεινός, λάμπει κάτω από έναν καθαρό και αστέρι ουρανό, ενώ ένας σερβιτόρος περνά μέσα από τα τραπέζια γεμάτα ανθρώπους.
Πιο ενοχλητικό, ωστόσο, είναι η αίσθηση που επικοινωνεί Ο καφές τη νύχτα, επίσης με ημερομηνία 1888: μέσω της χρήσης συμπληρωματικών κόκκινων και πράσινων χρωμάτων, στην πραγματικότητα, ο Van Gogh ήθελε να μεταδώσει τη βία των ανθρώπινων παθών που εκφυλίστηκαν, ιδιαίτερα στον καφέ.
Από το Cézanne έως το Guttuso: Καφές στην τέχνη από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα έως τη δεκαετία του '70
Το ταξίδι μας για να ανακαλύψουμε τον καφέ στην τέχνη συνεχίζεται Γυναίκα με καφετιέρα, ζωγραφισμένο από Παύλος Cézanne Πιθανώς γύρω στο 1895.
Η εικόνα έχει ένα πολύ απλό θέμα, που λαμβάνεται από την καθημερινή ζωή: Βλέπουμε μια οικιακή συνεδρίαση κατά τη διάρκεια μιας στιγμής ανάπαυσης, ενώ στο τραπέζι στο πλευρό του τοποθετούνται μια καφετιέρα και ένα φλιτζάνι.
Η ιδιαιτερότητα αυτού του έργου είναι η απλούστευση και η γεωμετρική τυποποίηση των μορφών, τα στοιχεία που ανακοινώνουν τον κυβισμό και τα οποία αντιπροσωπεύουν την αλλαγή στην τέχνη του ζωγράφου.
Το να μας οδηγήσει στις πιο έρημες ατμόσφαιρες είναι ο Αμερικανός Edward Hopper. Σε Αυτοματοποιία, η εργασία που δημιουργήθηκε το 1927, ένα μόνο κορίτσι μέσα σε ένα μέρος υποστηρίζει ένα φλιτζάνι καφέ, ενώ το βλέμμα της φαίνεται χαμένο στο κενό.
Ένα κλίμα μοναξιάς και αποξένωσης όχι μακριά από το αντιληπτό Ο εφιάλτης, πάντα ζωγραφισμένο από τη Hopper το 1942, που δείχνει ένα μέρος με ένα μεγάλο παράθυρο μέσα στο οποίο υπάρχουν τρεις προστάτες, κάθε βυθισμένο στις δικές του σκέψεις.
Από την Αμερική της δεκαετίας του 1940, τελικά καταπατούν τον ελληνικό καφέ της Ρώμης: το 1976, στην πραγματικότητα, ο καλλιτέχνης Renato Guttuso Έφτιαξε τη ζωγραφική ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΑΦΕΣ, ένα έργο που απεικονίζει τον διάσημο ρωμαϊκό λογοτεχνικό καφέ - ανοίγει το 1760 - και το θρυλικό σημείο συνάντησης καλλιτεχνών και εξέχουσες προσωπικότητες που το έχουν παρακολουθήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Καφές τέχνης: Η τέχνη της ζωγραφικής με καφέ που αποθέτει στο Instagram
Ο καφές είναι επίσης ο πρωταγωνιστής της σύγχρονης τέχνης και γίνεται ένα πραγματικό εργαλείο ζωγραφικής με το Καφετιέρα, η τέχνη της ζωγραφικής με καφέ.
Σας έχουμε ήδη πει αυτή η εικονογραφική τεχνική αναφέροντας καλλιτέχνες όπως Karen Eland, Hong Yi, Andrew Saur και Angel Sarkela-Saur.
Ένα άλλο όνομα που αξίζει να αναφερθεί είναι Μαρία Α. Αρισδού: Χρησιμοποιώντας βούρτσα και καφέ, ο αγγλικός καλλιτέχνης δίνει ζωή σε εικονογραφήσεις που έχουν διάσημους ανθρώπους ως πρωταγωνιστές, κινούμενα σχέδια, ζώα ή αναπαραγωγές διάσημων φωτογραφιών.
Στη συνέχεια, μπορείτε να αναφέρετε τα έργα του Παραβίαση του Μιχαήλ, Ο μπάρμαν της Νέας Υόρκης που βασίζεται στον αφρό του καπουτσίνο που αναπαράγει το πρόσωπο των διασημοτήτων ή των χαρακτήρων ταινιών: όχι μόνο Γάλα τέχνη, επομένως, αλλά τα πραγματικά αριστουργήματα που πρέπει να απολαύσουν με τον ουρανίσκο και με τα μάτια, και αθανατίστηκαν για πάντα από τις φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο προφίλ Instagram του πορτρέτου Bartender.
Τι πιστεύετε για το ρόλο του καφέ στην τέχνη;
Γνωρίζετε άλλους πίνακες ζωγραφικής όπου ο καφές ή άλλοι καλλιτέχνες που το χρησιμοποιούν για να σχεδιάσουν;